مقایسه ناگویی خلقی ، سرشت و منش و ژرخاشگری در افراد معتاد و عادی

مصرف مواد یکی از جدی ترین معضلات بشری در سال های اخیر و یکی از پیچیده ترین پدیده های انسانی است و هر روز بر شمار قربانیان مصرف مواد افزوده می شود. برای بررسی و شناخت پدیده اعتیاد توجه به جنبه های فردی، ژنتیکی و روانی لازم و ضروری است. هدف پژوهش حاضر مقایسه ناگویی خلقی، سرشت و منش و پرخاشگری در افراد معتاد و افراد سالم بود. روش پژوهش علی-مقایسه ای بود. نمونه ای به حجم 80 نفر فرد معتاد و 80 نفر فرد عادی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو، پرسشنامه سرشتی و منشی کلونینجر و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین مولفه های ناگویی خلقی و مولفه های پرخاشگری بین افراد معتاد و افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین صورت که نمرات مولفه های ناگویی خلقی و پرخاشگری در افراد معتاد بیش از افراد عادی بود. همچنین مولفه های آسیب و نوجویی در متغیر سرشت و منش در افراد معتاد بیشتر از افراد عادی بود و مولفه های خود رهبری، مشارکت و پشتکار در افراد معتاد کمتر از افراد عادی بود. در مولفه های پاداش-وابستگی و خودتعالی تفاوتی بین دو گروه یافت نشد. این مطالعه در راستای پژوهش های معطوف به بررسی ابعاد شخصیتی زیر بنایی دخیل در اعتیاد، می تواند در جهت شناخت دقیق تر عوامل دخیل در این پدیده و ارایه راهکارهای مناسب جهت پیشگیری ودرمان یاری رسان باشد.